جای بوسه شاعر, شعرک ازنیما خسروی
پروانه !
شرم کن !
تا برسم به یار
واژه های شیدا را
از بغض هزار سنگلاخ گذرانده ام .
بر جای بوسه شاعر چه نشسته ای؟
نیماخسروی
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و نهم فروردین ۱۳۹۶ ساعت 12:5 توسط
|
هفتمین ققنوس
فرهنگ ، اندیشه ، هنر و آزادی!
من با نوشتن به جنگ هر چه بدی هر چه سیاهی و هر چه تباهی می روم. نوشتن انکار پیری و نابودی است.می نویسم چون با هر کلام که می نگارم گویی دریچه ای را باز می کنم به سوی ابدیت.می نویسم.در بین نوشته هایم حس امن و گرمای آتشی را که برافروخته ام رادرمی یابم.از خاکستر همین آتش برآمده ام و به همین آتش خواهم سوخت.تا دستهای یخ زده تو را گرم کنم. تا در دل سیاه تاریکی چراغی باشم برای تو عزیزکم.منم ققنوس .هفتمین ققنوس.
نوشته هایم را بخوان.آیا در پشت همه این نوشته ها نمی شنوی که یک شاخه از سیاهی به سوی نور فریاد می کشد؟ برای من همین کافیست.چرا که دیگر تو می دانی و نمی توانند فریبت دهند.زیرا تو و من رسیده ایم به مرز ادراک. این پرواز ققنوسان جشن فردای من و توست.
می نویسم
پس هستم.
نیماخسروی
نوشته‌های پیشین
آرشیو موضوعی
- شعر های نیما خسروی
- نوشته های نیما خسروی
- ادبیات
- سینما
- نقد و نظر
- موسیقی
- نقاشی
- ترانه های ایرانی
- شعر های گزیده دیگران
- گزیده نوشته های دیگران
- Andrei Tarkovsky
- محمدرضاشفیعی کدکنی
- Ingmar Bergman
- Theodoros Angelopoulos
- Michelangelo Antonioni
- Krzysztof Kieslowski
- فلسفه
- نیما یوشیج
- احمد شاملو
- اخوان ثالث
- فروغ فرخزاد
- سهراب سپهری
- یاد ققنوسان
- نگارخانه
- کارتون (کاریکاتور)
برچسب‌ها
- نیماخسروی (29)
- نیما خسروی (10)
- شعر از نیما خسروی (10)
- سروده نیما خسروی (9)
- سروده نیماخسروی (4)
- شعر (3)
- سروده (2)
- فروغ فرخزاد (2)
- nima khosravi (2)
- دکترشفيعى کدکنى (2)
- ابراهیم گلستان (2)
- نوستالوژی های من (2)
- شب دچار (1)
- بارانی ها 4 (1)
- نیماخسزوی (1)
- مردی از جنس آزادی (1)
- رد پا ها (1)
- انحنا تا ستیغ (1)
- جای بوسه شاعر (1)
- ThreeColors (1)